Όσο κι αν το "για πάντα"
μου μοιάζει ουτοπικό,
όσο το χέρι μου συναντά το δικό σου
στη βόλτα, στο αμάξι, στον ύπνο,
τόσο θα ξέρω
ότι εμείς οι δύο ήταν γραφτό
να είμαστε μαζί.
Γιατί όπως η παλάμη μου
βρίσκει φωλιά στη δική σου,
έτσι κι η ψυχή μου σου παραδίνεται
όταν νιώθει τη ζέση τής δικής σου ψυχής.
Ακόμα κι αν δεν είμαστε δύο ψυχές σε ένα σώμα,
ακόμα κι αν δεν αποκτήσουμε ποτέ
αυτό το δώρο τής αιώνιας ένωσης
με τη δημιουργία μιας νέας οντότητας,
θα ξέρουμε κι οι δυο ότι δεν θα μπορούσαμε
να ζήσουμε χωριστά.
Γιατί θα'ταν μια άλλη ζωή
και όχι η δική μας...
(c) Ίρινα Καλογεροπούλου - Μαστρογιάννη
*Φωτογραφία από www.inspiritess.com
