Να μάθεις να ζεις χωρίς αγκαλιές!
Γιατί ακόμα κι αυτές
που σ'αποκοίμιζαν μέσα τους
και στέγαζαν τα όνειρά σου
κάποια μέρα θα κλείσουν.
Και τα όνειρά σου θα μείνουν μετέωρα,
να περιπλανιόνται στο λαβύρινθο του εγκεφάλου σου
και να εξορίζουν τον ύπνο σου σε ώρες χαραυγής.
Μα ακόμα κι αν βρουν διέξοδο
και τρέχουν από τα μάτια σου,
θα μετατρέπουν το μαξιλάρι σου
σε ένα ζωμό ανεκπλήρωτων επιθυμιών
όπου θα βουτάς σε ελεύθερη κατάδυση,
χωρίς νου, χωρίς ανάσα,
οπότε ο ύπνος σου πάλι χαμένος θα'ναι.
Να μάθεις να ζεις χωρίς αγκαλιές!
Γιατί ακόμα κι αν αυτές σου δίνονται παρακαλετά,
θα είναι τόσο ψυχρές όσο ένα φιλικό χτύπημα στον ώμο.
"Έλα, έλα τώρα, όλα καλά"!
Και το "όλα" είναι ένα τίποτα στην πραγματικότητα
και το "καλά" είναι τέσσερα γράμματα σε τυχαία σειρά.
Κι αν ήταν περισσότερα,
ίσως να συλλάβιζαν απογοήτευση
κι απελπισία...
Να μάθεις να ζεις χωρίς αγκαλιές!
Γιατί δεν θα υπάρξει ποτέ καμμιά να σε κλείσει μέσα της.
Μονάχα στο πλάι θα σε κρατά
κι όχι μπροστά και σφιχτά,
να ενώνονται οι χτύποι της καρδιάς
και να δονούνται οι ψυχές.
Το βιμπράτο που τόσο επιθυμείς,
κανείς δεν θα το παίξει στη χορδή σου.
Αντίθετα, με σιγανούς μονότονους ήχους και φράσεις
θα σε νανουρίζουν, να ηρεμείς στο ψέμμα τους.
"Έλα, έλα τώρα, όλα καλά".
(c) Ίρινα Καλογεροπούλου - Μαστρογιάννη
*Φωτογραφία από jezabelandcatt.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου