Το πρόσωπό σου μειδιά μπροστά στα δάκρυά μου. Τίποτα δεν ήμουν για σένα λοιπόν. Φυσάω να διαλύσω τον καπνό, να διαλύσω κι εσένα μαζί του. Μα πάλι σε επαναφέρω εκπνέοντας τον θάνατο... Κοίτα με! Αν έστω μια στιγμή νοιάστηκες για μένα, απόψε θα με κοιτάς στα μάτια την ώρα που σου μιλάω! Όχι, δεν θα υποκύψω σήμερα στις αγκαλιές σου, ακούς! Απόψε θα'μαι κάτι παραπάνω από μια ερωτική συντροφιά, απόψε θα'μαι ο άνθρωπός σου!
Δεν είσαι για ανθρώπους εσύ, για τ'άγρια θηρία είσαι! Εκεί που μόνο τα ένστικτα οδηγούν τις πράξεις. Δεν απέχεις πολύ από αυτά... Εγώ γιατί παρασύρθηκα σε αυτή τη ζούγκλα συναισθημάτων και κραυγών, μπορείς να μου πεις; Συναισθημάτων δικών μου μόνο, γιατί εσύ είσαι κενός από αυτά, γυμνός. Κι εγώ γυμνή στέκω μπροστά σου, απροστάτευτη. Κανένας μανδύας δεν μπορεί να κρύψει τα μάτια μου που ακτινοβολούν τον πόθο. Πόθο όχι για σένα μόνο, αλλά για μας! Για την ένωση σε ένα σώμα, σε μια οντότητα, σε μία ψυχή.
Στις στερνές σου ώρες άραγε, θα σου'χει μείνει ψυχή να παραδώσεις; Θα'ναι κάποιος δίπλα σου να του εξομολογηθείς πόσο κακό προκάλεσες στη δική μου την ψυχή; Εγώ δεν θα'μαι εκεί για να σε συγχωρήσω, να το ξέρεις... Θα μ'έχεις κατασπαράξει σε μια στιγμή παράδοσής μου, σε μια στιγμή που είχα αφήσει κάτω τις άμυνές μου.
Τί άμυνες να κρατήσω άλλωστε; Τί έχω πια να χάσω; Όλα στα έχω απλώσει μπροστά στα πόδια σου, λάφυρα ενός πολέμου που δεν πολέμησα ποτέ... Μια τσαλακωμένη αξιοπρέπεια μου'χει απομείνει μόνο και μ'αυτή σου μιλάω αυτή τη στιγμή. Γελάς; Θα γελάς ακόμα αν σε ξεριζώσω από μέσα μου; Γιατί θα το κάνω στο λέω, θα μπορέσω! Και τότε θα γελώ εγώ!
Όχι, όχι, μη φεύγεις, πού πας; Περίμενε, ν'ανάψω άλλο τσιγάρο! Μη χάνεσαι έτσι, μέρες έχω να σε δω, μέρες να σ'αγγίξω... Στάσου, να! Άναψε η φλόγα, κοκκίνησε η κάφτρα, ρουφώ, εκπνέω. Να'σαι πάλι, εμφανίστηκες. Μείνε, δεν θα σε εκνευρίσω άλλο. Μόνο θα σε κοιτώ καθώς θα κατακαίει τα πάντα μέσα μου η φωτιά σου...
(c) Ίρινα Καλογεροπούλου - Μαστρογιάννη
*Φωτογραφία από FXanimation.com*
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου