ΤΟ ΓΝΩΡΙΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΣΟΥ

Το γνωστό και το άγνωστό σου,
στοιχεία που σε ντύνουν και σε γδύνουν,
σε καλύπτουν και σε αποκαλύπτουν
για πολλοστή φορά.
Και πάνω που λέω ότι
το γνώριμό σου το ξέρω χρόνια τώρα,
έρχεται ένα κομμάτι σου,
μικρό όσο η λέξη "εγώ"
-το γνώριμο-,
μεγάλο όσο η λέξη "ευχαριστώ"
-το άγνωστο-
και ανατρέπει γι'άλλη μια φορά τα δεδομένα.
Κι αναρωτιέμαι
αν είσαι στ'αλήθεια εσύ
ή αν εγώ σε σκιαγραφώ όπως θέλω...
Κάποιες φορές απομονώνω το γνώριμό σου
-το οικείο μου-
κι άλλες εστιάζω στα άγνωστα
που με τα χρόνια που πέρασαν, τα έχασα
αλλά που αποτελούν ίσως εσένα.
Λες πως σε ξέρω καλά,
λέω πως όχι.
Και με τρομάζει αυτό το άγνωστο,
μήπως θελήσω να το κάνω οικείο κι αυτό φοβάμαι...
Και μετά από τη νέα μας γνωριμία,
τρομάζω μήπως επαληθεύσω αυτά που ήδη ξέρω
ή εκπλαγώ από τα νέα.
Γιατί το γνώριμο είναι ασφάλεια
και ξέρω να το αντιμετωπίσω.
Το άγνωστο, σαν πέσει φως,
θ'ανοίξει νέους δρόμους.
Γιατί αν φωτίσουν τα "ευχαριστώ"
θ'αφήσουν τα "εγώ" σου πίσω.
Ώσπου μια μέρα που θα'ναι όλα μες στο φως,
και θα σε αναγνωρίζω χρόνια,
τότε θα είναι που θα'σαι εσύ το γνώριμο
κι εγώ το άγνωστό μου...


(c) Ίρινα Καλογεροπούλου - Μαστρογιάννη



*Φωτογραφία από mohitpawar.com του Mohit Pawar*