Η ΑΓΑΠΗ (ΜΑΣ)

Η Αγάπη!
Αχ, αυτή η εξαναγκαστική συνήθεια
του να είμαστε μαζί και ν'αγαπιόμαστε...
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμμα
κι αλήθεια ταυτόχρονα
απ'το να σ'αγαπώ και να μ'αγαπάς
στην καθημερινότητά μας,
στις σιωπές,
στις ματιές που αποφεύγονται,
στ'αγγίγματα που γίνονται μόνο μέσα στο μυαλό μας.
Κάποτε ο έρωτας
συντρόφευε τις στιγμές μας,
μας οδηγούσε σε πάθη έντονα,
που μας έκαναν να μην αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας.
Μα τώρα ο έρωτας παραμένει
κλεισμένος στα τοιχώματα τού σώματός μας
και σιωπά...
Χτυπάει απεγνωσμένα στα άκρα,
προσπαθεί να δραπετεύσει από τα χείλη,
να ταξιδέψει πίσω στο χρόνο
και να μας ξαναβρεί εκεί,
στην αρχή όλων,
στην πρώτη ματιά,
στο πρώτο δειλό άγγιγμα,
στο αναψοκοκκίνισμά μας.
Άραγε τότε ή τώρα
είμαστε αληθινοί;
Κι εσύ;
Πώς μπορείς αλήθεια
ν'απαιτείς τον έρωτα
αν ο ίδιος δεν τον προ(σ)καλείς;...


(c) Ίρινα  Καλογεροπούλου - Μαστρογιάννη


*Φωτογραφία sad bride από bonard.deviantart.com